ای وفا مهر خیز و یکبار دگر تا وامنان راهی شویم
بر دیار کوهسار و بلبلان و باد صبحگاهی شویم
خلوت تاریک شب را تا سحر در آسمان آن دیار
همسفر با ماه بچرخیم چرخ را، در یک مدار
این زمین را ترک گوئیم از فراز قلههای وامنان
خانه در عقبی کنیم بی غصه باشیم بیفغان